ஒரு சிறுமியின் உயிர்காக்கும் கதை... #Lenochka #LeningradBlockade #SurvivalStory லெனின்கிராட் முற்றுகையின் போது, ஒரு சிறு பெண் காப்பாற்றப்பட்டாள். அவள் பெயர் லெனோச்கா. அவள் மிகவும் சிறியவளாகவும், சோர்வாகவும் இருந்ததால், தன் பெயரைக்கூட மறந்துவிட்டாள். தன் குடும்பத்தை எல்லாம் இழந்துவிட்டாள். அம்மா, பாட்டி, அண்ணன்... அப்போது, ஒரு group of thin girls தான் அவளைக் கண்டுபிடித்தது. முற்றுகையின் கடும் குளிர்காலத்தில், பெற்றோரை இழந்த குழந்தைகளைத் தேடி அவர்கள் வீடு வீடாகச் சென்றுகொண்டிருந்தார்கள்... அப்படிதான் லெனோச்கா காப்பாற்றப்பட்டு, evacuation செய்யப்பட்டாள். ஆனால், பனிக்கட்டியின் மீது நடுங்கிக்கொண்டு, மற்ற குழந்தைகளுடன் லாரியில் ஏற்றப்பட்டது போன்ற நினைவுகள் அவளுக்கு இல்லை. orphanage-ஆக வந்து சேர்ந்ததும் கூட நினைவில் இல்லை. அவள் மிகவும் சிறியவளாக, ஒரு சிறு குள்ளம் போல், மெல்லிய கழுத்தில் ஒரு பெரிய தலையோடு இருந்தாள்... பிறகு, லெனோச்கா தொடர்ந்து food-ஐ மறுத்தாள். இது severe malnutrition-ல் common ஆன ஒரு அறிகுறி. அவள் படுக்கையில் படுத்துக்கொண்டோ, stove-ன் அருகே நாற்காலியில் உட்கார்ந்துகொண்டோ இருப்பாள். அது சூடாக இருந்தாலும், அவள் வாய் இறுக்கமாக மூடியே இருந்தது. லெனோச்கா இறந்துவிடுவாளோ என்று எல்லாரும் anxiety-ஆக இருந்தனர். உண்மையில், evacuation-ன் போது பல குழந்தைகள் உயிரை இழந்திருந்தனர். அவர்கள் முற்றிலும் தீர்ந்துபோய், வாழும் willpower-கூட இல்லாமல், சாப்பிடும் சக்தியும் இல்லாமல் இருந்தார்கள். விளையாடவும், சுவாசிக்கவும் கூட முடியாத நிலை... அப்போது, Kolya என்ற ஒரு retired soldier uncle, ஒரு பழைய towel-ஐ வைத்து ஒரு பொம்மை செய்தார். அந்த துண்டை வெட்டி, மடித்து, தைத்து, ஒரு அழகில்லாத puppet-ஐ உருவாக்கினார். கண்களும் வாயும் ink-லே வரையப்பட்டது, மூக்கு கொஞ்சம் வளைந்திருந்தது. கோல்யா அந்தப் பொம்மையை லெனோச்காவிடம் கொடுத்து, serious-ஆன குரலில் சொன்னார்: "லெனோச்கா, இந்த பொம்மையை நீ கவனித்து வளர்த்து, இதுக்கு சரியாக food கொடுக்கணும். இப்ப நீ ஒரு mother ஆகிவிட்டாய். நீ இதை care எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்." அந்த moment-ல், லெனோச்கா பொம்மையை கட்டிப்பிடித்தாள். அதைத் தன் மெல்லிய கைகளால் அதற்கு கஞ்சி ஊட்ட, அன்பான வார்த்தைகளை whisper பண்ண ஆரம்பித்தாள். பிறகு, slowly, தானும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சாப்பிட ஆரம்பித்தாள். ஒரு கவளம் கஞ்சி, ஒரு துண்டு ரொட்டி. அவள் மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கப்படத் தொடங்கினாள். லெனோச்கா இரவுகளில், stove-ன் அருகே பொம்மையை கட்டிக்கொண்டு தூங்கினாள். அந்த வெப்பம் feel பண்ணினாள், தூங்கும் அந்த பொம்மையை மனமார love பண்ணினாள். அது ஒரு பழைய துண்டால் செய்யப்பட்ட, வரையப்பட்ட கண்களுடன் கூடிய அழகில்லாத பொம்மைதான். ஆனால் லெனோச்காவுக்கு, அதுவே ஒரு precious possession ஆக மாறியது. அப்படி லெனோச்கா survive பண்ணாள். அவளால் சாக முடியவில்லை. ஏனென்றால், அந்த பொம்மையை கவனிக்க வேண்டும் என்ற ஒரு responsibility இருந்தது. யாரையாவது care எடுத்துக்கொள்வதே, அவளுக்கு வாழும் strength-காய் மாறியது. பிற்காலத்தில், லெனோச்கா ஒரு nurse-ஆக நீண்ட life-னை வாழ்ந்தாள். அவளுடைய hands எப்போதும் யாரோ ஒருவருக்காக வேலை பண்ணிக்கொண்டிருந்தன. மேலும், அவளுடைய heart-ல் அன்பு நிறைந்திருந்தது. அவளுக்கு, தன் precious விஷயங்களை protect பண்ணுவதும், support பண்ணுவதுமே life-ன் அர்த்தமாக இருந்தது. #Care #Love #Purpose #Humanity #WarStory #Hope #Nurse #Inspiration #TrueStory #LifeLesson #Tamil